Título: Cartas a Lelo.
Autor: Xosé Neira ViLas.
Páxinas:144.
CARTAS A LELO

Toño consigue o enderezo de Lelo, porque deulla outro neno que tamén lle escribe cartas. Entón escribe a primeira carta e recórdalle quen é (teñe que axudarse do seu alcume, Peilao, aínda que non lle guste moito) e mostra o seu entusiasmo por comunicarse por cartas.
Despois da primeira carta, Toño comeza a contarlle todo tipo de lerios a Lelo.
Conta o neno dende a aldea que dende hai pouco teñen unha cóbrega na casa. Encontráranna entre os toxos o seu pai máis el, a meteron nunha botella con augardente e ai quedou a serpe.
Lelo pregúntalle polo río, que a cotío trae novas. Toño recorda a vez que afincaran a Lelo ó río. Tamén engade que o Marxado tivo a …ver más…

Serafín chegou á aldea despois do seu servicio militar. Deuse por xuntar cos mozos e contáballes andanzas militares e primero deulles teoría e despois entrenounos, o pasaban ben. Pouco tempo despois, Serafín deixou a aldea.
A próxima carta de Toño, escríbea dende a cama. É porque caeu da bicicleta que lle prestan de vez en cando. Non chamaron ó medico da vila, porque custa cartos. O seu pai decidiu levalo a xunto da entendida, quedaba un pouco lonxe pero polo camiño o seu pai faloulles a el mais ó Marxado (que decidira acompañalos) do tolo de Belarmino. Disque facía cousas abraiantes e realizaba calquera tipo de traballo, sen estudiaren nada antes.
Toño xa está ben da perna; xa non lle chista a bicicleta esa.
Contoulle a Lelo a camiñata que tivo que facer ata a vila en busca do médico, pois a súa velliña tía Andrea tivo moitas doenzas aquel día; a tía Andrea salvouse.
Lelo faloulle dun incendio no Brasil, e Toño imitouno; cun incendio que ocurrira na aldea. Fora un descoido de Toño: saíra co gando ó monte e fixera unha fogueira para asar patacas. O lume descontrolouse, pronto chegou xente para apagalo. O mozo contoullo ó seu pai, e sentiuse moito mellor.
Conta que andiveron (el máis Tamboril) en busca dos ladróns de cebolas que lle roubaran á Mercedes, costáralles encontralos pero o conseguiron. Eran dous extranxeiros que deixaron ir, pero sen cebolas.
Un día o seu pai despertouno moi cedo, ían buscar a lápida para o seu avó.
Andiveron os mozos tras do